تحلیل رهبری امام خمینی(ره) در جریان انقلاب اسلامی از منظر جامعه شناسی احساسات

این مقاله که در حوزه نوظهور جامعه شناسی احساسات قرار دارد، بر این پرسش اساسی متمرکز است که امام خمینی(ره) به عنوان رهبر انقلاب اسلامی، احساسات توده های مردم را در جریان انقلاب اسلامی ایران چگونه راهبری نمود؟ نوشته حاضر که از آرا و دیدگاه های فلام و کینگ، گودوین، پولتا و یاس پرس الهام می گیرد، لازمه شکل گیری کنش فعالانه انقلابی بر ضد وضع موجود را تبدیل احساسات ضد بسیج مثل ترس و شرم به احساسات بسیج­گر مانند خشم و غضب و تمهید انرژی احساسی و آزادسازی احساسی می داند. برای پاسخ به پرسش اصلی، نوشته با تکیه بر رویکرد توصیفی، روش تحلیل محتوای کیفی سخنان و نوشته های امام خمینی(ره) که در کتاب صحیفه امام جمع آوری شده است را به کار گرفته و بر این فرضیه استوار شده است که امام(ره) با مدیریت احساسات مردم از رهگذر اعتماد زدایی از رژیم پهلوی، برانگیختن احساسات ضد حکومتی، مبارزه با احساسات ضد بسیج از یک سو و تزریق احساسات بسیج­گر مثل حس عاملیت و کارگزاری و همذات پنداری با مردم از سوی دیگر، توانست با آزادسازی شناختی و متراکم­سازی انرژی احساسی توده ها، آنان را به کنش آشکار اعتراضی برضد رژیم و در نهایت تغییر حکومت و دست­یابی به پیروزی رهنمون شود.